Τα γελαστά πρόσωπα στην πλατεία της φωτογραφίας, που μοιάζουν κάπως με κολίγους στην εξέγερση του Κιλελέρ, είναι Βρυσικιωτοπούλες γύρω στα 1955 με 60, τότε νεαρά ζευγάρια προσέφεραν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους σε ανήμπορες οικογένειες που αντιμετώπιζαν προβλήματα.

ΣΤΑ   ΧΩΡΙΑ   ΤΟΥ   ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ
(από το βιβλίο του Μόσχου Κούκου "στα βήμτα του Ορφέα")

Πόλη παλιά το Διδυμότειχο ήταν το σταυροδρόμι όπου αντάμωναν οι άνθρωποι κάθε φυλής κι' άφησαν τα ίχνη της διάβασης τους. Σταυροδρόμι και σήμερα η πόλη είναι το κέντρο μιας περιοχής που ρυθμίζει το σφυγμό πολλών χωριών, που δίνει ζωή αλλά και παίρνει ζωή απ' αυτά τα χωριά, που βρίσκονται μέσα και γύρω στην ευρύστερνη κοιλάδα του Ερυθροπόταμου.

«Το νεοελληνικό μπάχαλο μας γλιτώνει απ’ το φουντάρισμα»

Είναι ιδιόμορφη η κατάσταση με τον πολιτισμό στην Ελλάδα. Δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε αυτά που συμβαίνουν έξω. Έχουμε, επίσης, και τη λανθασμένη εντύπωση ότι είμαστε, αν όχι το κέντρο του κόσμου, συμμέτοχοι και συμβαδίζοντες με τον υπόλοιπο κόσμο, έχουμε μια παράλληλη κίνηση. Αυτό που συμβαίνει πραγματικά είναι ότι είμαστε βαθιά νυχτωμένοι! Κινούμαστε σε όρια σχεδόν τριτοκοσμικά σε ζητήματα βασικά –

πηγή
ΑΓΑΜΟΙ ΘΥΤΑΙ

Ποια είναι τα κύρια σημεία αιχμής του νομού Έβρου για την προσέλκυση επισκεπτών και την ανάπτυξη του τουριστικού προϊόντος; Αναμφίβολα το Δέλτα του Έβρου και το δάσος της Δασιάς. Δυο χώροι εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς και σπάνιας βιοποικιλότητας. Τι γίνεται όμως όταν δεν δίνεται η δέουσα προσοχή και – ακόμη χειρότερα – όταν υπάρχει πλήρης αδιαφορία από την κεντρική εξουσία; Η υποβάθμιση και η εγκατάλειψη.

Λένε οι περισπούδαστοι δημοσιογράφοι της έντυπης και ηλεκτρονικής  ενημέρωσης.

Μια  φωτογραφία  χίλιες λέξεις ........... Και συμπληρώνω εγώ ο παρκαρισμένος και κολλημένος στο παρελθόν Καραμπναριώτης....

Μια φωτογραφία μύριες αναμνήσεις.