ΔΗΜ. ΔΙΟΝ. ΖΑΓΚΛΗ

Στρατηγοΰ έ.ά.

ΑΡΧΑΙΑ    ΙΣΤΟΡΙΑ    ΤΗΣ    ΘΡΑΚΗΣ

Πρώτοι κάτοικοι της Θράκης

και επικοινωνία αυτών μετά τών Ελλήνων

Είναι άγνωστον ποίοι ήσαν οί πρώτοι κάτοικοι της χώρας της καλούμενης Θράκης. Άπό της προϊστορικής όμως έποχής είναι παραδεδεγμένον ότι, οΐ Θράκες κάτοικοι της περιοχής ταύτης ήσαν συγγενείς προς τους "Ελληνας.

Η ΘΡΑΚΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΤΟΥ 1821

Πολύτιμος στάθηκε ο ρόλος των Θρακών στις παραμονές και κατά τους απελευθερωτικούς αγώνες του 1821. Πολύ πριν από το ξέσπασμα της μεγάλης εξέγερσης και ενώ είχαν αναπτερωθεί οι προσδοκίες των υπόδουλων Ελλήνων με την άνοδο της Αικατερίνης Β' (1762-1796), ο Αδριανουπολίτης αρχιμανδρίτης Θε­όκλητος Πολυείδης περιόδευε τη Ρωσία, τη Σουηδία και τη Γερμανία ενημερώνοντας τους λαούς των χωρών αυτών για το ελληνικό ζήτημα και εκπονώντας σύγχρονα τους χρησμούς του Αγαθάγγελου, που γνώρισαν μεγάλη διάδοση και προέλεγαν το λυτρωμό του σκλαβωμένου ελληνισμού. Στους κόλπους της Φιλικής Εται­ρίας (1814) μυήθηκε ως τέταρτο μέλος, μετά τους Εμμ. Ξάνθο, Νικ. Σκουφά και Αθ. Τσακάλωφ, και ο Θρακιώτης Αντ. Κομιζόπουλος (1815) από τη Φιλιππούπολη και ακολούθησαν πολλοί από την ίδια πόλη, τη Μεσημβρία, την Αγχίαλο, τη Σωζόπολη, τη Βάρνα και τον Στενήμαχο.

"Τα βράδια παρατούσαν τα αυτοσχέδια παιχνίδια και καταπιάνονταν με ομαδικά. Βέβαια δεν έμοιαζαν αυτά με τα ομαδικά παιχνίδια που έπαιζαν τα παιδιά στις πόλεις, και πως μπορούσαν να μοιάζουν. Εδώ τα παιχνίδια ήταν πιο σκληρά, πιο βάρβαρα, ήταν παιχνίδια που ταίριαζαν σ' αυτά τα παιδιά και σ' αυτούς τους χώρους."

Το κείμενο είναι από το βιβλίο του Θεόφιλου Γουδουσάκη «Πολύκαρπος και Θεοφάνης στα χρόνια του Ζωναράδικου» τα σκίτσα από το βιβλίο «ομαδικά παιχνίδια των παιδιών μας» της Πέπης Δαράκη.

 Ακ Αλάν

ΣΥΛΛΟΓΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΥ ΣΑΥΡΑΣ

ΝΙΚ. Λ. ΚΑΡΕΛΛΑ Δημ)λου 2)θεσίου Δημοτικού Σχολείου Σαύρας

Ι.   ΓΕΝΙΚΑ

Σέ μια καταπράσινη πλαγιά (μακριάς λοφοσειράς σέ απόσταση 2.000 περίπου μέτρων άπο τη δεξιά όχθη τού Έρυθροποτάμου, ανάμεσα στά χωριά Βρυσικά, Άσπρονέρι, Ίατράδες και Έλαφοχώρι φαντάζει το μικρό χωριό (συν/σμός) Σαύρα. Ό πληθυσμός του φτάνει σήμερα τους 428 κατοίκους και αποτελείται κυρίως από Έλληνες πρόσφυγες πού ήρθαν από πολλά μέρη της Ανατολικής Θράκης (περιφ. Μακράς Γέφυρας, Σαράντα Εκκλησιές) το 1923 και από αρκετές Οικογένειες γύφτων (Τουρκοκατσιβέλων) πού έχουν από πολλά χρόνια εγκατασταθή μόνιμα έδώ. Πιο μπροστά κατοικούσαν Τούρκοι καί τό χωριό λεγόταν Σουμπάσκιου ( = Πρωτοκρυονέρι). Στήν ανταλλαγή τών πληθυσμών έφυγαν’ παρέμειναν όμως μερικές Τούρκικες οικογένειες και ζούσαν άρμονικά με τους Έλληνες ώς τό 1944, όπότε αναγκάστηκαν νά φύ­γουν εις Τουρκίαν λόγω τοϋ συμμοριτοπολέμου. Στήν αρχή οί κάτοικοι μιλούσαν την Τουρκικήν σιγά - σιγά όμως τό χωριό πήρε τόν 'Ελληνικό χαρακτή­ρα του. Οί χωρικοί άσχολούνται μέ τή γεωργία από τά γόνιμα δέ χωράφια τους παράγουν μεγάλες ποσότητες δημητριακών και προ παντός σιτάρι. Τε­λευταία επιδίδονταν εντατικά καί στην εκτροφή μικρών καί, μεγάλων ζώων καθώς και μεταξοσκωλήκων. Εΐναι έργατικοί, οικονόμοι, τίμιοι καί εγκρατείς. Ευρίσκονται μακριά από την δίνη της καλπάζουσας εξέλιξης και έξακολουθούν νά προβάλουν αντίσταση γιά κάθε νέο.