Ανέκδοτα

Σάββατο, 28 Νοέμβριος 2009 17:20 διαχειριστής
Εκτύπωση



Το όρος

Στη δεκαετία του 40 και του 50 ακόμα, τα χωριά μας ήταν υπανάπτυκτα, υπήρχαν πιδούδια που μεγάλωναν στα τσιαλμάρια φυλάγοντας τα πρόβατα. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα τα αγόρια (δε λέμε για τα κορίτσια) δεν έβγαιναν από το χωριό παρά μόνο όταν ήταν σε ηλικία να υπηρετήσουν την πατρίδα.

 

Ένας τέτοιος νέος λοιπόν αφού επέστρεψε με άδεια από το στρατό ύστερα από κανένα χρόνο θητείας, καθόταν μαζί με άλλους συγχωριανούς του στο καφενείο με θέα το Ζωντάν.

Κοιτάζοντας προς το βουνό, γεμάτος απορία δήθεν, ρωτάει:

-         Ποιο είναι εκείνο το όρος μωρέ;

Και κάποιος της παρέας τον απαντάει:

-         Μι τόσα γρουνουτσάρχα που έλιουσεις κι τόσες γαλατσίδες που έφαγις όταν βουσκούσεις τα πρόβατα ικεί, που να το θυμάσι!

 



Το κλήμα της Γερμανίας

Τη δεκαετία του 60 ένας χωριανός μας αποφάσισε να πάει στη Γερμανία, όπως πολλοί άλλοι συντοπίτες μας, για να καζαντίσει.

Ύστερα από δυο τρεις δύσκολους μήνες προσαρμογής, γράφει στο μπαμπά του:

-         Μπαμπά δε με σηκώνει το κλίμα της Γερμανίας!

Και ο μπαμπάς του, απαντάει.

-         Άμα δε σε σηκώνει το κλήμα πιδίμ, ανέβα σε καμιά ντουνταλιά!



 

Δύσκολα χρόνια για τα χωριά!! Και ακόμα πιο δύσκολα τα σημερινά,


δεκτές κάθε είδους φωτογραφίες και από Γερμανία. 

Τελευταία Ενημέρωση στις Δευτέρα, 30 Νοέμβριος 2009 07:31