Η περιγραφή είναι από το μυθιστόρημα του Γουδουσάκη Σωτήρη ''απομεινάρια παραδείσου'' και αναφέρεται στα νεκροταφεία του Μαυροκλησίου, στα Βρυσικά σώζονται ακόμη μόνο Ελληνικά νεκροταφεία, απ' όπου είναι και οι φωτογραφίες

....Στο χώρο αυτό βρήκαν ησυχία και ανάπαυση οι νεκροί από όλες τις φυλές, θρησκείες και γλώσσες που ζούσαν στην περιο­χή, Χριστιανοί, Έλληνες, Βούλγαροι, σχισματικοί, μουσουλ­μάνοι. Η κοινή όλων μας μάνα γη χώνευε μέσα στα σπλά­χνα της όλους αυτούς, που για τη γη αυτή σκοτώνονταν αιώ­νες τώρα. Κατακαημένη και μαρτυρική γη της Θράκης. Αιώ­νιο πέρασμα κι ανεβοκατέβασμα των φυλών.

Εκεί κάπου στο κέντρο των χριστιανικών μνημάτων, ήταν ο τάφος ενός παπά. Ο λαϊκός λιθοξόος της εποχής τον είχε σμι­λέψει με το θυμιατό και τα ράσα και τον υψωμένο σταυρό. Στα λίγα χρόνια τώρα που βοσκούσαμε τ' αρνάκια την άνοι­ξη με το φίλο μου το Κωσταντάκη, είχαμε μάθει όλα τα μνή­ματα. Και ξέραμε ότι πιο κει απ' τον παπά, ήταν το μνήμα ε­νός μικρού παιδιού που κρατούσε ένα μικρό σταμνάκι στο χέ­ρι. Αλλού ήταν θαμμένη η κοπέλα που πέθανε ποιος ξέρει α­πό τι στα νυφικά της, αλλού ήταν ο ζευγάς με τα ζεμένα βό­δια, ο κλέφτης με τα φισεκλίκια του, που τον σκοτώνει ένας σαρικοφόρος με μπαμπεσιά, κρυμμένος πίσω από τα χαμό­κλαδα, και σ' άλλο μέρος ήταν το μνήμα του βοσκού με τη γκλίτσα και τα σκυλιά να κοιτάνε προς τα πάνω την ώρα που τον χτυπάει κεραυνός.Θα μπορούσε κανείς διαβάζοντας με προσοχή όλες αυτές τις πλάκες να βάλει στη σειρά μια ολόκληρη περίοδο ιστορικών γεγονότων.....