Για έναν μεγάλο συγχωριανό μας μαχητή της ζωής.
Αγαπητέ φίλε και αδερφέ Δρόσο Γκροζούδη
Σε προσφωνώ μαχητή γιατί έζησες μαχόμενος. Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια έδωσες μεγάλες μάχες με την επάρατο και για δεκαπέντε χρόνια έβγαινες νικητής στους άνισους αγώνες σου με το θάνατο, σαν άλλος Διγενής. Αλλά μοιραία αδελφέ και φίλε Δρόσο ακολούθησες και συ το πεπρωμένο των θνητών και προχθές παρέδωσες την ψυχή σου στον Δημιουργό μας.
Ήσουν το τρίτο κατά σειρά από τα επτά τέκνα του Καραφύλλη και της Πολυξένης και επειδή έτυχε να ανήκεις στην ομάδα των μεγάλων της οικογένειας, έμεινες στο χωριό, δίπλα στον πατέρα σου και στον μεγαλύτερο αδερφό σου συχωρεμένο Πολυχρόνη να δουλεύεις στα χωράφια και στα κοπάδια σας βοηθώντας και τα μικρότερα αδέλφια σου να σπουδάσουν.
Από μικρός υπηρέτης της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Έξι μέρες την εβδομάδα δούλευες σκληρά αλλά προγραμματισμένα και μεθοδικά για καλές σοδειές και την εβδόμη στην εκκλησία να ευχαριστείς το Θεό κάτω από τους ψαλμούς του πατέρα σου.
Έτσι ξεκίνησες τη ζωή σου και έτσι την τελείωσες.
Παντρεύτηκες την Ελένη από τις Ασβεστάδες και απέκτησες μαζί της δυο παιδιά, την Πολυξένη και τον Καραφύλλη. Αξιώθηκες να τα μεγαλώσεις και να τα αναθρέψεις με τις αρχές και τις καταβολές της θρησκείας και της πατρίδας μας και τα παρέδωσες επιστήμονες και χρηστούς στη κοινωνία. Ευτύχησες να γευθείς και να απολαύσεις αγάπη από τα εγγόνια που σου χάρισαν τα παιδιά σου.
Σ΄ όλη τη πρόσκαιρη επίγεια ζωή σου ήσουν έντιμος, εργατικός, δίκαιος, ακούραστος μαχητής και υπερασπιστής της αλήθειας.
Ανήκες στους άρχοντες της μικρής κοινωνίας μας που δεν αποδείκνυαν την αρχοντιά τους με δοτούς τίτλους αλλά την κέρδισαν στο στίβο της ζωής.
Σήμερα, εμείς όλοι που ζήσαμε γύρω σου πονάμε πολύ αλλά αισθανόμαστε υπερήφανοι που υπήρξες κοντά μας και εις πείσμα του θανάτου θα σε θυμόμαστε για πάντα.
Φτωχά και λίγα τα λόγια μου στο μεγαλείο της ψυχής σου.
Αιωνία η μνήμη σου αξέχαστε φίλε και μεγάλε αδερφέ
Δρόσο Γκροζούζη
Ιούλιος 2010
ΘΕΟΦΙΛΟΣ
