• Μεγαλύτερο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Προκαθορισμένο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Μικρότερο μέγεθος γραμματοσειράς

Η Αφροδίτη είναι καλά στο Λούβρο!

E-mail Εκτύπωση PDF



Από παλιά είχα την απορία. Γιατί ζητούσαμε πίσω μόνο τα Ελγίνεια από τους Βρετανούς και δεν κάναμε το ίδιο και για τη Νίκη της Σαμοθράκης και την Αφροδίτη της Μήλου που είναι στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι;

 

Ευτυχώς, όμως, στις αρχές της δεκαετίας του '90 ο τότε υπουργός Αιγαίου ζήτησε πίσω την Αφροδίτη κι έτσι η απορία μου πήγε περίπατο. Ενώ όμως έφυγε η απορία, ήρθε η ανησυχία. Είναι δυνατόν κάποιο άτομο που -κατά τεκμήριο- θεωρείται σοβαρό να αμολάει τέτοιου είδους αιτήματα; Καταρχήν θα πρέπει να δηλώσω ξεκάθαρα ότι απεχθάνομαι βαθύτατα όλες εκείνες τις κινήσεις που στηρίζονται στην πατριδοκαπηλία και τον εθνικιστικό παροξυσμό. Ας δούμε, λοιπόν, με μια ψύχραιμη ματιά τι σημαίνουν οι πράξεις αυτού του είδους.

Οι μισοί, λένε, επισκέπτες του Λούβρου πηγαίνουν για να δουν την Αφροδίτη της Μήλου. Έστω ότι οι Γάλλοι μας έστελναν την Αφροδίτη κι εμείς τη βάζαμε στο Μουσείο της Μήλου. Υπάρχει, άραγε, περίπτωση οι επισκέπτες στο Λούβρο να μειωθούν στο μισό επειδή θα λείπει η Αφροδίτη; Λέτε οι μισοί που δεν θα πάνε στο Λούβρο για την Αφροδίτη να έρθουν στη Μήλο να τη δουν; Ας αντιστρέψουμε λίγο ακόμη τα πράγματα. Τι συμφέρει, άραγε, στην Ελλάδα; Η Αφροδίτη να είναι στο Λούβρο ή στη Μήλο; Μήπως η παρουσία της στο εξωτερικό είναι διαφήμιση για την Ελλάδα και τον αρχαίο της πολιτισμό και το ίδιο συμβαίνει και με τη Νίκη της Σαμοθράκης;

Έχουμε ποτέ αναρωτηθεί πόσα ισάξια ή και καλύτερα αγάλματα από την Αφροδίτη της Μήλου έχουμε στη χώρα μας; Μήπως η Αφροδίτη της Μήλου και η Νίκη της Σαμοθράκης απέκτησαν τόση δημοσιότητα και καλλιτεχνική εγκυρότητα ακριβώς επειδή είναι στο Λούβρο; Όπου και προβάλλονται καλύτερα σ' ένα χώρο που μας συμφέρει από όλες τις πλευρές;

Γιατί να ζητάμε αυτά τα αγάλματα πίσω; Τι εξυπηρετεί στους στόχους του Υπουργείου Αιγαίου αυτή η θέση; Μήπως είναι ακόμη μια μικροπολιτικάντικη κίνηση;

Ως απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων τι είδους περιποίηση θα είχαμε διαθέσει για το άγαλμα της Αφροδίτης αν ήταν στη Μήλο; Γνωρίζει ο κ. Υπουργός τι άλλα αγάλματα υπάρχουν στο Αιγαίο αντίστοιχης ποιότητας προς την Αφροδίτη; Μήπως θα έπρεπε να στείλουμε -δανεικά αυτή τη φορά!- κι εκείνα έξω για να γίνουν γνωστά όσο αυτά που είναι στο Λούβρο; Πόσοι κάτοικοι των περιοχών, στις ψήφους των οποίων προσβλέπει με τη διεκδίκηση της Αφροδίτης, γνωρίζουν την ιστορία της περιοχής τους καθώς και τα υπάρχοντα αγάλματα και τα άλλα ευρήματα τα οποία υπάρχουν στα Μουσεία; Δεν θα ισχυριστώ το προκλητικό ότι καλύτερα εκεί γιατί μας τα φυλάνε καλύτερα, αλλά το απλό ότι η Ελλάδα παρουσιάζεται πολύ σωστότερα στο εξωτερικό μ' όλα αυτά τα εκθέματα, τα οποία -όπως και να το κάνουμε- αν παρέμεναν εδώ θα ενίσχυαν στο ελάχιστο τον εξαίσιο πλούτο όσων διαθέτουμε. Δεν είναι καλύτερος πρέσβης στο Παρίσι η Αφροδίτη από τις άλλου τύπου εκπροσωπήσεις;

Είναι εύκολο να πάθει κάποιος εθνικιστικό παροξυσμό και ο κάθε Υπουργός ή Δήμαρχος ν' αρχίσει να ζητάει πίσω τα ευρήματα που έχουν μεταφερθεί από την περιοχή του. Αλλά γιατί ν' αρχίζει από αυτά που λείπουν ή έφυγαν και όχι από εκείνα που υπάρχουν και είναι θαμμένα στα κιβώτια των υπογείων των Μουσείων μας;

Θυμάμαι πριν χρόνια στην Κρήτη τον ξεσηκωμό για τη μεταφορά κάποιων αρχαιολογικών ευρημάτων στην Αμερική για μια έκθεση που θα διοργάνωνε εκείτο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης. Ο μαστρο-Δημήτρης, υδραυλικός, που ουδέποτε είχε περάσει έστω και έξω από Μουσείο μετέφερε μ' ένα άθλιο φορτηγάκι -η ιστορία είναι αληθινή!- διαδηλωτές από τα χωριά στο Ηράκλειο λες και επρόκειτο για τη νεότερη μάχη της Κρήτης. Κι από πάνω οι πολιτικάντηδες της τότε αντιπολίτευσης -έχει σημασία ποιο κόμμα ήταν;- ξεσήκωναν με ανοησίες τον κάθε αφελή προστάτη, ο οποίος τα έκανε λίμπα στο όνομα -πάντοτε- της προστασίας της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Η έκθεση που έγινε πριν χρόνια στην Εθνική Πινακοθήκη από τον Σεζάν στον Γκρέκο χαρακτηρίστηκε από μεγάλη επιτυχία. Γιατί μας δάνεισαν τα, επίσης αναντικατάστατα, έργα που ήρθαν τα άλλα Μουσεία; Δεν θα είναι αρκετοί εκείνοι που βλέποντας αυτά τ' αριστουργήματα γνώρισαν και τη χώρα στην οποία έζησαν οι καλλιτέχνες που τα δημιούργησαν;

Το κείμενο είναι από το βιβλίο του κ. Μάργαρη "Οδοιπορικό στο Ελληνικό Περιβάλλον"




Παντού πρώτοι!

Μια και όλοι αναφέρονται, στο πλαίσιο της Σύγκλισης, στο γεγονός ότι η Ελλάδα κατέχει υπερήφανα την τελευταία θέση σε όλα, εγώ αποφάσισα να αντιδράσω. Να σας δείξω έναν χώρο όπου η Ελλάδα είναι πρώτη παντού:

Στην Ευρώπη, λοιπόν, σε κάθε 1.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ­ προφανώς σε μέσον όρο ­ αναλογούν δυόμισι είδη φυτών, ενώ στην Ελλάδα 42! Στην Καλιφόρνια και στη Νοτιοανατολική Αυστραλία, όπου υπάρχει και εκεί μεσογειακό κλίμα, έχουν 12 είδη φυτών στο τετραγωνικό χιλιόμετρο. Άλλο, βεβαίως, αριθμός ειδών φυτών, που σημαίνει «χλωρίδα», και άλλο βλάστηση, που σημαίνει πόσο μεγάλα και πυκνά βγαίνουν τα φυτά. Το ταπεινό(;) κυκλάμινο μετράει το ίδιο με το πεύκο ή το έλατο όταν μιλάμε για χλωρίδα. Γιατί όμως να μας ενδιαφέρουν περισσότερο οι καμπιοφαγωμένοι πευκιάδες και όχι οι άγριες τουλίπες; Και μια και αναφέρθηκα στις κάμπιες, θυμήθηκα τα ζώα ή αλλιώς την πανίδα. Ας δούμε και εδώ τη θέση της Ελλάδας στους αριθμούς των πουλιών και των θηλαστικών. Στη χώρα μας, λοιπόν, φωλιάζουν 260 είδη πουλιών, πράγμα που σημαίνει ότι αναλογούν περίπου δύο είδη σε κάθε 1.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Στο σύνολο της Ευρώπης η αναλογία γίνεται 50 φορές(!) μικρότερη. Αν πάμε στα θηλαστικά, τα είδη της Ελλάδας συγκρινόμενα με την Ευρώπη για την ίδια επιφάνεια είναι 40 φορές περισσότερα.

Μη μου πείτε ότι δεν σας έκανα υπερήφανους; Χώρια που, αν ζητούσαμε από τους εταίρους μας να «συγκλίνουν» σε ότι διαθέτουμε, ουδέποτε θα το κατόρθωναν!

Ας αφήσουμε λοιπόν κατά μέρος τις γκρίνιες και ας απολαύσουμε το εξαίσιο ελληνικό περιβάλλον. Το οποίο ­ πέραν των άλλων ­ κάνει και τις απαραίτητες δημόσιες σχέσεις τις οποίες οι Έλληνες είναι ανίκανοι να κάνουν, όπως δήλωσε πρόσφατα και επίτροπος της Κοινότητας!

περισσότερα πολύ ενδιαφέροντα κείμενα του κ. Μάργαρη

Τελευταία Ενημέρωση στις Πέμπτη, 22 Απρίλιος 2010 12:47  
Ως τοπική κοινωνία, άρχοντες, λαός και κλήρος, έχουμε μερίδιο συνυπευθυνότητας και γι’ αυτά που γίναν, αλλά και γι' αυτά που χάθηκαν. Σ' αυτό τον τόπο που ζούμε η ιστορικογεωπολιτική άγνοια, μάλλον δε συγχωρείται. Αν αναλογιστούμε, ότι η ζωή, όπως και η φύση, δε χαρίζονται στους αδρανούντες, είναι βέβαιο, πως τα όποια κενά αφήνουμε εμείς, είναι έτοιμοι κάποιοι άλλοι να τα υποσχεθούν... Η Θράκη στο χρόνο

ΕΙΚΟΝΕΣ

ΖΩΝΑΡΑΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ