• Μεγαλύτερο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Προκαθορισμένο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Μικρότερο μέγεθος γραμματοσειράς

Το τελευταίο ντουβάρι του Υδροχωρίου;

E-mail Εκτύπωση PDF



Ο θείο Σταύρος, Βρυσικιώτης γεννημένος το 1923 ζει στην Ορεστιάδα.

Κατάκοιτος πλέον λόγω πολλών προβλημάτων υγείας και με μυαλά όχι τετρακοσίων όπως λέει ο ίδιος αλλά χιλίων τετρακοσίων, ζει με τις αναμνήσεις των παιδικών χρόνων και δεν παραλείπει να παίρνει που και που τηλέφωνο σε όλους τους φίλους, όσοι απόμειναν, για να μαθαίνει τα νέα του χωριού.

 

 Εδώ και χρόνια κάθε Οκτώβριο, την εποχή που γίνεται ο τραχανάς, παραγγέλνει από τη μάνα μου Βρυσικιώτικο τραχανά, που όπως λέει τον νοσταλγεί. Και σε μένα δίνεται η ευκαιρία κάθε χρόνο για την μεταφορά και την παράδοσή του, έτσι έγινε και φέτος 12/11/2009.

Ο τραχανάς είναι το πρόσχημα, είναι η αφορμή για την επαφή, για το σπάσιμο της μονοτονίας, της μοναξιάς και το ταξίδι για άλλη μια φορά στον κόσμο των αναμνήσεων, όπως γίνεται σ’ αυτή την ηλικία.

 

…Θυμάμαι πουλές Καραφιλάκου το τριάντα έξι γραμματέας στην κοινότητα ήταν ο Φραγκισκάτος και είχε μια γραφομηχανή oliver. Εγώ πιδούδι τότε …..

 

Μ’ αυτά και μ’ αυτά ‘πήγε’ η κουβέντα και στο Ζαβζά  μπακτσιά στο Σαράι στα Καρλιά.

 

Στα 1980 πουλές τότε που έκαναν τα έργα στον αναδασμό δούλευε εκεί ένας γνωστός μου, ο Βυσσιώτης, μηχανικός. «Έμαθα Σταύρο, μου λέει,  ότι στην περιοχή  που δουλεύουμε έχει ένα αρχαίο πύργο (Σαράϊ) αντί να πάρω χώματα απ’ αλλού θα σκάψω εκεί και .. μπορεί να έχουμε κανένα τυχερό». Καλά πήγαινε η δουλειά αλλά μόλις έφτανε η μπουλντόζα στο κρίσιμο σημείο του πύργου, να η αρχαιολογική υπηρεσία και μας σταμάτησε.

Πες ψέματα πες αλήθεια (όσο έσκαβε η μπουλντόζα) εγώ λες και ήμουνα εκεί, παρόν.

 

Πράγματι ακριβώς εκεί που σταμάτησαν τα έργα, υπάρχει ακόμα το υπόλειμμα ενός τοίχου.

Μη φανταστείτε τίποτε σπουδαίο, ένα παλιοντούβαρο πέντε έξι μέτρα, στο όριο του χώματος, φαινόταν όμως καθαρά ο τρόπος πλέξης και το συνδετικό υλικό.

Ο τελευταίος τοίχος από το Υδροχώρι σκέφτηκα, και ούτε μια φωτογραφία δεν έχω!

 

Με την πρώτη ευκαιρία έφτασα στο Σαράϊ.

Εδώ ντβάρι εκεί ντουβάρι πουθενά ντουβάρι μόνο πέτρες και κεραμίδια.

Ε και?

Τι έγινε?

Ένα παλιό ντουβάρι ήταν μόνο, που δεν το ήξερε κανείς.

Πες ότι δεν υπήρξε ποτέ, όπως πολλά άλλα.

 

Εύχομαι στον πάππου Γκόρη γρήγορη ανάρρωση και να επισκεφτεί το χωριό σύντομα, όπως χρόνια επιθυμεί.

Τελευταία Ενημέρωση στις Σάββατο, 09 Ιανουάριος 2010 22:16  
''στα βιβλία που διάβαζα μικρός, δεν έβρισκα το παραμικρό απ’ την προσφορά της Θράκης στον κοινό αγώνα των Πανελλήνων για την κατάκτηση της Λευτεριάς και του πολιτισμού.'' -Ιωάννης Γουρίδης

ΕΙΚΟΝΕΣ

ΖΩΝΑΡΑΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ