• Μεγαλύτερο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Προκαθορισμένο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Μικρότερο μέγεθος γραμματοσειράς

Η πέτρα Βρυσικών

E-mail Εκτύπωση PDF

Παίρνω αφορμή από μια πρόταση που έγινε σε συνεδρίαση του τοπικού συμβουλίου πρόσφατα στο χωριό μας για την ισοπέδωση από το Δήμο των διάφορων υλικών που πετιούνται στην ακροποταμιά.


 
 

Προσπάθησα να εξηγήσω τότε ότι τα συγκεκριμένα παλιά οικοδομικά υλικά κάθε άλλο παρά απλά μπάζα είναι και ότι θα πρέπει να έχουν μια διαφορετική μεταχείριση. Βέβαια στις μέρες μας αν δεν έχεις κάτι να κερδίσεις, εκφράζοντας τέτοιες απόψεις κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς γραφικός, παρόλα αυτά θα προσπαθήσω και πάλι να τεκμηριώσω αυτές τις σκέψεις μήπως και αποδειχθεί ότι έχουν κάποια βάση λογικής, όσο και αν στην αρχή φαίνονται περίεργες..



Μια φορά και ένα καιρό λοιπόν οι άνθρωποι στην περιοχή μας χρησιμοποιούσαν το χώμα και την πέτρα για την κατασκευή των σπιτιών τους. Φυσικός τροφοδότης της πέτρας ήταν το απολιθωμένο βουνό του Ζωντάν. Δεν είναι δύσκολο να το διαπιστώσετε, εάν περπατήσετε στα χωράφια του χωριού μας (στο Σαρίαρ στα Καρλιά στις Γκλαμπάτσες, στα Παλιάμπελα και αλλού) σίγουρα θα δείτε άσπρες πέτρες. Όλες, μα όλες αυτές οι πέτρες είναι Ζωντανίσιες και είναι τα ελάχιστα απομεινάρια από παλιούς, άγνωστο πόσο, οικισμούς.

Οι περισσότερες πέτρες χρησιμοποιήθηκαν ξανά και ξανά στο πέρασμα του χρόνου. Από ένα παλιό σπίτι σε ένα καινούργιο, από ένα παλιό οικισμό στο μεταγενέστερο. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα όταν δεν έφταναν οι πέτρες χρησιμοποιούσαν ακόμη και παλιές ταφόπετρες, όπως αναφέρει σε κείμενο του (Τα νεκροταφεία) ο πάππου Πολυχρόνης. ‘Όλα αυτά γινόταν μέχρι και τα τελευταία πενήντα χρόνια όπου ανακαλύφθηκαν για το χτίσιμο των σπιτιών νέα υλικά.
Τα συγκεκριμένα μπάζα λοιπόν αν μπορούσαν να μιλήσουν θα μας διηγούνταν την ιστορία χιλιάδων ετών αυτού του τόπου και των ανθρώπων του. Σαφώς θα ήταν καλύτερα να είχαν διαφορετική χρήση, μα αφού αυτό δεν μπορεί να γίνει ποιόν θα πείραζε να γινόταν μια διαλογή και να συγκεντρώνονται, μόνο αυτά, σε ένα ξεχωριστό μέρος; Και στο μέλλον ποιος ξέρει!

«Ποιος θα τις χρειαστεί, εδώ άνθρωποι δεν έμειναν στο χωριό, να βρωμίσουμε κι άλλο μέρος! (η εύκολη απάντηση μηδενισμού των πάντων)»

Άνθρωποι μπορεί να μην έμειναν, όμως δεν πρέπει να προδικάζουμε το μέλλον και τις ανατροπές που μας επιφυλάσσει, εξάλλου έργα, λίγο ή πολύ, έγιναν ή γίνονται. Κάλλιστα θα μπορούσαν τα συγκεκριμένα υλικά, να αξιοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο. Θα αναφέρω μόνο ένα παράδειγμα από πολλά, το πιο πρόσφατο.










Πριν ένα μήνα περίπου στήθηκε στα νεκροταφεία ένα προκατασκευασμένο εκκλησάκι ξενόφερτο (μόδα; !!!).    Ποιον θα πείραζε άραγε αν το εκκλησάκι γινόταν από αυτές τις “βρώμικες” πέτρες, με ντόπιους μαστόρους, με το ίδιο κόστος στα πρότυπα ίσως της παλιάς εκκλησίας του χωριού μας; Να δένει έτσι με την αρχιτεκτονική του χώρου και ταυτόχρονα να προσδίνει χαρακτήρα και ταυτότητα στον τόπο!


      Νομίζω ότι τέτοιες απόψεις καλό είναι να τις στηρίζουμε και να τις προωθούμε με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας μας. Όχι γιατί θα αλλάξει το πεπρωμένο του τόπου μας, αλλά γιατί έτσι θα αισθανθούμε τουλάχιστον ότι κάναμε το χρέος μας. Εξάλλου όπου και να διαβείτε στη χώρα μας θα δείτε μάρμαρα από αρχαίους ναούς στις εκκλησιές μας και πέτρες που λάξεψαν οι πρόγονοί μας να στηρίζουν σπίτια που ακόμη κατοικούνται.

Τα παλιά κτίσματα στα Βρυσικά

 

Τελευταία Ενημέρωση στις Δευτέρα, 30 Νοέμβριος 2009 19:52  

«Να επιμένεις για τον τόπο,  στα  μικρά πράγματα, γιατί από αυτά απαρτίζονται τα μεγάλα.»

 

Σωτήρης Γεραλής

ΕΙΚΟΝΕΣ

ΖΩΝΑΡΑΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ