Το 1997 με τις φιλότιμες προσπάθειες του αείμνηστου Γκρουζούδη Πολυχρόνη ιδρύθηκε το Λαογραφικό μουσείο Βρυσικών. Η ίδρυσή του φυσικά δεν ήταν προσπάθεια μόνο ενός ανθρώπου αλλά και πολλών κατοίκων του χωριού μας και των γύρω χωριών, όπως της Σαύρας, Κυανής, Ασπρονερίου, Γιατράδων και Ευγενικού που με τις δωρεές και τις προσφορές τους πλούτισαν τη συλλογή του μουσείου και έκαναν πραγματικότητα την ίδρυσή του
Λεπτομέρεια από μια τσούκνα, δεν είναι πανέμορφη;
Με το Λαογραφικό Μουσείο ιδρύθηκε και ο Πολιτιστικός Λαογραφικός Σύλλογος Βρυσικών, ώστε να υπάρξει ο νομικός φορέας διαχείρισής του. Στον Σύλλογο υπάγεται μέχρι σήμερα το Μουσείο υπό την εποπτεία πάντα του Δήμου Μεταξάδων.
Σήμερα το Μουσείο στεγάζεται στο κτήριο του δημοτικού σχολείου και διαθέτει μία από τις πιο πλούσιες λαογραφικές συλλογές, του περασμένου αιώνα με 800 περίπου εκθέματα, πλούσιο φωτογραφικό αρχείο, ακόμη και όστρακα, σημαντικής αρχαιολογικής αξίας.
Σε μια εποχή που οι αλλαγές στο τρόπο ζωής μας είναι τόσο γρήγορες με κίνδυνο να λησμονήσουμε τις ρίζες μας είναι τιμή για το χωριό και το δήμο μας η ύπαρξη αυτής της λαογραφικής συλλογής. Η συμβολή της είναι καθοριστική όχι τόσο γιατί συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου, αλλά γιατί δηλώνει την πίστη των κατοίκων του σε διαχρονικές αξίες και ιδανικά αναλύωτα στο χρόνο. Αυτές τις αξίες που καθορίζουν την ταυτότητά μας και οι οποίες χωρίς να αρνούνται την εξέλιξή μας, θα μας βοηθήσουν να μείνουμε διακριτοί σε ένα κόσμο στον οποίο θα επιβιώσουν μόνο λαοί που θα διατηρήσουν άσβηστη τη μνήμη της ιστορίας τους.
Αυτή τη στιγμή το μουσείο διαθέτει τρεις αίθουσες όπου εκτίθενται τα λαογραφικά αντικείμενα.
Στη Πρώτη αίθουσα υπάρχουν οι ενδυμασίες τα υφαντά και τα κεντήματα, σε προθήκες, για να προστατεύονται ουσιαστικά από τη σκόνη.
Στη Δεύτερη αίθουσα γίνεται προσπάθεια για αναπαράσταση του Θρακιώτικου σπιτιού. Η μία γωνιά είναι έτσι διαμορφωμένη, που να θυμίζει το χώρο ύπνου, με τα μαξιλάρια το γίκο την παιδική κούνια. Μια άλλη γωνιά δείχνει το χώρο φαγητού με την ψάθα το σουφρά κάποιο μπαούλο και άλλα σχετικά μικροαντικείμενα.. Μια τρίτη γωνιά είναι διακοσμημένη με τα εργαλεία ύφανσης, τον αργαλειό τη γιορδάνη τα χτένια και όλα τα σχετικά.
Στη Τρίτη αίθουσα φιλοξενούνται Εκθέσεις:
Έκθεση φωτογραφιών με μια υποτυπώδη βιβλιοθήκη.
Αρχαιολογική έκθεση με όστρακα κεραμικών που βρέθηκαν στα χωράφια.
Έκθεση εκκλησιαστικών κειμηλίων.
Έκθεση κεραμικών αγγείων και τέλος
Έκθεση όλων των εργαλείων επαγγελματικής και καθημερινής χρήσης του προηγούμενου αιώνα.
Πράγματι μια πολύ αξιέπαινη προσπάθεια, όπως αποδεικνύεται για τα δεδομένα της περιοχής μας και τα ελάχιστα χρήματα που διατέθηκαν για το σκοπό αυτό.
Ένα σύγχρονο μουσείο όμως δεν μπορεί να είναι απλά μια έκθεση λαογραφικών ή άλλων αντικειμένων. Ένα μουσείο θα πρέπει να μπορεί να παράγει και να διαδίδει πολιτισμό, μέσα από τις εκθέσεις του, τις αρχειοθήκες του, τα βιβλία του, τα εκπαιδευτικά προγράμματά του.
Με γνώμονα λοιπόν τις παραπάνω αρχές, στο σχεδιασμό μια νέας μελέτης για το μουσείο μας θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι παρακάτω παράγοντες.
1. Το κτήριο να είναι δείγμα αρχιτεκτονικής των χωριών μας και να τηρεί τις βασικές προϋποθέσεις, για τη φύλαξη μοναδικών λαογραφικών αντικειμένων, με κατάλληλες συνθήκες υγρασίας, θερμοκρασίας και φωτισμού.
2. Το κτήριο να διαθέτει εκθεσιακούς χώρους, διαμορφωμένους με τέτοιο τρόπο, που θα μπορούν να δεχτούν μόνιμες ή περιοδικές εκθέσεις.
3. Να υπάρχει πρόβλεψη για βιβλιοθήκη με τίτλους βιβλίων που θα προβάλουν τη λαϊκή τέχνη, τη λαογραφία, την ιστορία της περιοχής.
4. Πρόβλεψη για αίθουσα προβολών με τα αντίστοιχα αρχεία (φωτογραφικό, ταινιοθήκη, ηχοθήκη) που θα μπορεί να προβάλει και να αναδείξει όλες τις πολιτιστικές δράσεις και μνημεία του τόπου μας.
5. Πρόβλεψη εργαστηρίου συντήρησης και αρχειοθέτησης μουσειακών αντικειμένων, με εξειδικευμένο προσωπικό.
Τέλος όσα κτήρια και να γίνουν όσα χρήματα και να διατεθούν όλα θα είναι ‘κενό γράμμα’ αν δεν υπάρχει ικανή διοίκηση διαχείρισης του μουσείου, εάν δεν υπάρχουν άνθρωποι με βαθιά πίστη στην αξία της ύπαρξης ενός τέτοιου εγχειρήματος.
