Σαφώς δεν είμαι ούτε και υπήρξα οικονομικός σύμβουλος ή επιστήμων επί της ανάπτυξης της υπαίθρου. Βέβαια, μπορώ να παινευτώ για τις τόσο ολοκληρωμένες σπουδές που παρέχει η σχολή μου καλύπτοντας κάθε πλευρά της διαχείρισης του περιβάλλοντος, είτε αυτή είναι οικονομική, είτε είναι κυνηγίου. Πάντα πίστευα λοιπόν στην ολοκληρωμένη (στο κλάδο μας συνηθίζεται να χρησιμοποιείται η λέξη αειφορική) αντιμετώπιση προβλημάτων, είτε αυτά αφορούν την ανάπτυξη τοπικών περιοχών, είτε υπηρεσίες προς πελάτες, είτε δράσεις συλλόγων.
Σε μία εποχή συνεπώς, που σχεδόν τίποτα δεν είναι δεδομένο (ακόμα και η αυτή μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων τείνει να αρθεί), που η πολιτεία καμία υποστήριξη δεν παρέχει στις τοπικές κοινωνίες και που ο Καλλικράτης θα επι-κεντρώσει ακόμα περισσότερο τις κοινωνίες, είναι απαραίτητο οι πολίτες να αναλάβουν δράση μέσα από τοπικούς συλλόγους και φορείς και με «μπροστάριδες» ανθρώπους που δεν έχουν ως σκοπό την προσωπική τους καταξίωση αλλά το συμφέρον του τόπου, το συμφέρον του κοινού καλού και συνοδοιπόρους, πρωτίστως της τοπικής κοινωνίας, τους νέους ανθρώπους του τόπου.
Τον τελευταίο καιρό – παρά την εθνική απαξίωσή τους με τους μισθούς των 500€ αλλά και την κάλυψη θέσεων δημοσίου με δόκτορες (οι έχοντες doctoral/PhD), οι νέοι αποτελούν ακρογωνιαία λίθο στην πρόοδο των κοινωνιών, της επιστήμης, της καινοτομίας και ανάπτυξης.
Όλα αυτά ειπώθηκαν για να αναφέρω δράσεις που θα μπορούσε να κάνει ο νεοσυσταθείς ή υπό ίδρυση σύλλογος, ώστε και τον τόπο να βοηθήσει και τους συνανθρώπους.
Α) Θα μπορούσε να περιλαμβάνεται στις δράσεις του συλλόγου (και καταστατικό) «η διατήρηση, μελέτη και προώθηση του περιβάλλοντος», έτσι, θα μπορούσαν να εδραιωθούν συνεργασίες με το τμήμα Δασολογίας της Ορεστιάδας, το Δασαρχείο και τη Διεύθυνση Δασών, ώστε να μελετηθεί το οικοσύστημα της περιοχής, το δυναμικό κυνηγίου και θήρας και ταυτόχρονα να «διαφημιστεί» και στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο η περιοχή. Άλλωστε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ο θαυμάσιος αναπαλαιωμένος ξενώνας να φιλοξενεί φοιτητές και ερευνητές. Ακόμα θα είναι έτσι δυνατή η συνεργασία με την πληθώρα των περιβαλλοντικών οργανώσεων ανά την Ελλάδα, με κοινές δράσεις (όχι απαραίτητα με τα μέλη του συλλόγου αλλά και μαθητές της περιοχής) στην περιοχή είτε στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Β) Μελέτη και για τα αρχαία (όποια εποχής και αν είναι) θα μπορούσε να γίνει είτε για το σαρλίκι (δεν θυμάμαι που ακριβώς είναι) είτε για το Ζωντάν Τεπέ και σε περίπτωση που υπάρχουν επαναδημοσίευση και προώθησή τους.
Γ) Συμφωνώ απόλυτα με την διεκδίκηση και αξιοποίηση του Ζωντάν Τεπέ. Σε αυτό το σημείο θα μπορούσε να ενταχθεί η δημιουργία οικοτουριστικού κέντρου (ήδη άνοιξαν τα νέα LEADER και ΟΠΑΑΧ), του οποίου οι δράσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν επενδυτικό, περιβαλλοντικό, τουριστικό και πολιτιστικό κέντρο. Το δάσος της περιοχής παράλληλα με τα καμποχώραφα συνάδει απόλυτα με την τουριστική αξιοποίηση του κυνηγίου αλλά και την περιβαλλοντική εκπαίδευση.
Δ) Ιδιαίτερα προχωρημένη δράση θα ήταν η έρευνα των επιπτώσεων του πεδίου βολής στο τοπίο, τη βλάστηση και τον οικότοπο σε συνεργασία με την ηγεσία του Ελληνικού Στρατού. Ως γνωστόν ο πρώην διοικητής της 16ης Μ/Κ Μεραρχίας Πεζικού στο Διδυμότειχο και νυν κ. Α/ΓΕΣ Αντιστράτηγος Φραγκούλης Φράγκος έχει ιδιαίτερη σχέση με το περιβάλλον και την επίπτωση των στρατιωτικών επιχειρήσεων σε αυτό, οπότε και, λογικά, θα ήταν θετικός σε χρηματοδότηση μίας ειλικρινής μελέτης σε ένα παλιό πεδίο βολής.
Ε) Σε περίπτωση δημιουργίας οικοτουριστικού κέντρου (δεν είναι απαραίτητο να έχει αυτή την ονομασία ούτε και αυτές τις δράσεις), θα μπορούσαν να συγκεντρώνονται αντιπροσωπίες των 3ων διασυνοριακών χωρών (Ελλάδα, Τουρκία, Βουλγαρία) για συζήτηση διαφόρων θεμάτων. Το κοντινότερο συνεδριακό κέντρο βρίσκεται στην Αλξ/πολή (εκτός και αν υπάρχει κάποιο που δε γνωρίζω).
ΣΤ) Διαφήμιση της περιοχής θα μπορούσε να γίνει με διάνοιξη του μονοπατιού, σήμανσή του και καταχώρισή του στο Ευρωπαϊκό δίκτυο μονοπατιών, δημιουργίας θέσεων θέας και άλλων εγκαταστάσεων κατά μήκος αυτού. Το Δασαρχείο μπορεί να βοηθήσει σε αυτό.
Ζ) Οι πρώην γαλαρίες θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν, εφόσον είναι δυνατή η παραχώρησή τους από τον κάτοχο ή διαχειριστή. Τα μανιτάρια χρειάζονται σκιά και υγρασία που παρέχουν οι υπόγειες κατακόμβες. Ο πλούτος δράσεων είναι μεγάλος. Θα μπορούσε η παραγωγή να συσκευάζεται και να προωθείται στο εμπόριο ή στην τοπική αγορά, θα μπορούσε όμως απλά να αποτελέσει μία εποχική δραστηριότητα, για κάποιο πανηγύρι ή κάποια δράση του συλλόγου, όπου θα μαγειρεύονταν μανιτάρια.
Η) Το άφησα τελευταίο, αλλά μάλλον είναι σημαντικότερο όλων των υπολοίπων, να γίνει έλεγχος της περιοχής για μέταλλα και θραύσματα μετάλλων (από τις βολές) ώστε να αποφευχθούν τραυματισμοί.
Εύχομαι τα καλύτερα και όπως μου είπε και ο καθηγητής μου «ιδέες υπάρχουν, χρήματα και άνθρωποι με θέληση δεν υπάρχουν», άρα μόνο τα χρήματα πρέπει να βρεθούν γιατί θαρρώ πως αυτά που έγραψα θα διαβαστούν από ανθρώπους με θέληση και αγάπη για τον τόπο!
Με εκτίμηση,
Παναγιώτης Γ. Τσολακίδης
Δασολόγος - Περιβαλλοντολόγος