Δοκίμιο Βερολίνου

Τρίτη, 19 Ιούνιος 2012 23:01 ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Εκτύπωση

"Ευχαριστώ τον αδελφικό μου φίλο Στέφανο που με τα κείμενά του κρατάει τα vrisika.gr ακόμα ζωντανά, εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είναι πάντα καλά και να τον δούμε σύντομα στο χωριό."

Φέτος η άνοιξη μπήκε εκρηκτικά σαρώνοντας την καταχνιά του χειμώνα και μοίρασε απλόχερα τα χρώματά της σ΄ αυτή τη βορεινή πρωτεύουσα. Εκείνο όμως που την έντυσε και την ομόρφυνε είναι τα λιλά χρώματα της πασχαλιάς που μοιάζουν να την κυριεύουν μαζί με εκείνη την ευωδία στον αέρα που σου θυμίζει πατρίδα, Πασχαλιά μαζί με την πίκρα του επιτάφιου. Άνοιξη και αναγέννηση εδώ στο μακρινό Βερολίνο, χαμένος στη γαλάζια θάλασσα των ματιών ενός λατρεμένου παιδιού.

Περπατώ σε μια ολοζώντανη πόλη και νοιώθω τις πτώσεις και τις υπερβάσεις που γνώρισε αυτός ο τόπος. Όλα αλλάζουν εδώ και όμως σε κάθε σου βήμα νοιώθεις να σε κυκλώνει η ιστορία με κρότους πολυβόλων, αίμα, καταστροφή και διαίρεση που κράτησε περίπου 45 χρόνια. Ένα μεγάλο μέρος της κοντινής μας ιστορίας γράφτηκε εδώ.

Στα χέρια μου έπεσε ένα κολάζ φωτογραφιών (Σεργκέϊ Λαρένκωβ) με κοινή απεικόνιση του τότε και του σήμερα "…

βερολίνο

 

 

……….Στη μνήμη έρχεται ένα μακρινό φωτεινό απόγευμα στη Θεσσαλονίκη. Οβερολίνο1

Πολυχρόνης από τα Βρυσικά, που βιάστηκε να φύγει από κοντά μας, μου περιγράφει το Βερολίνο που επισκέφθηκε, ξαφνικά σταματά τη κουβέντα με κοιτάζει στα μάτια και μου λέει "είδα και το φράχτη, άσχημο πράμα". Για μια στιγμή δεν καταλαβαίνω, μετά συνειδητοποιώ ότι μιλά για το "τείχος" μόνο που είχε καταφέρει μέσα σε δύο λέξεις να δώσει νέα διάσταση και νέα μορφή σ΄ αυτό που φάνταζε για χρόνια, στο μυαλό μου, απόρθητο σημείο χωρισμού.

Ο χρόνος καταλυτικά σβήνει τις πληγές, ξεθωριάζει τη μνήμη, όμως αυτή η πόλη-σύμβολο, μέσα από τον πολιτισμό της, θα γεννάει όνειρα και τα όνειρα είναι αυτά που θα γκρεμίσουν και άλλα "τείχη" μικρά και άσχημα.

Βερολίνο καληνύχτα.

 

Ολόκληρο το δοκίμιο σε pdf

μέρος 1

μέρος 2

Τελευταία Ενημέρωση στις Τρίτη, 05 Φεβρουάριος 2013 21:45