ο τόπος μου

Τρίτη, 02 Ιούλιος 2013 21:31 διαχειριστής
Εκτύπωση

......... Χρόνια στα σχολεία, ρωτούσα τους μαθητές «Ποιο άγαλμα είναι αυτό στην πλατεία του χωριού σας;» και δεν έπαιρνα απάντηση. «Πώς λέγεται αυτό το λουλούδι;», «Πότε χτίστηκε η εκκλησιά του χωριού σας;», «Πώς λένε το βουνό πάνω από το χωριό σας;» και δεν ήξεραν... Με κοιτούσαν έκπληκτοι - δεν είχαν ξανακούσει τέτοιες ερωτήσεις στο σχολείο. Γιο τα παιδιά, ήταν «το άγαλμα», «το λουλούδι», «το βουνό»... Και όταν ήθελαν να μιλήσουν γι' αυτά, έλεγαν «πίσω από εκείνο το βουνό», «όχι αυτό το βουνό, το άλλο»... Ατέλειωτες αντωνυμίες χωρίς πρόσωπα.

Αυτή η περιορισμένη γνώση των μαθητών και, σε μερικές περιπτώσεις, η παντελής άγνοια της γεωγραφίας, της ιστορίας, της οικονομίας, της φυσικής και της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου τους, σ' αυτή την εποχή της παγκοσμιοποίησης και της αειφόρου ανάπτυξης, μου δημιούργησε το φόβο όχι ενδέχεται, ως ενήλικοι, αγνοώντας τις ιδιαιτερότητες της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου τους, να εκδηλώσουν αδιαφορία για την προστασία και τη διατήρηση της, καθώς και αδυναμία έκφρασης κριτικής άποψης όσον αφορά τα αναπτυξιακά σχέδια και τις δράσεις διαφόρων φορέων. Αλλά πώς οι μαθητές μπορούν να γνωρίσουν τον τόπο τους πέρα από το συμβατικό μάθημα του σχολείου - ενός σχολείου, μάλιστα, που συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με τη διδακτέα ύλη, τις εξετάσεις και τη βαθμοθηρία; Πώς οι μαθητές θα μπορούσαν να επιτύχουν τη βαθύτερη γνωριμία με την περιοχή τους, την έγερση του ενδιαφέροντος και τη διαμόρφωση θετικών στάσεων γι' αυτήν, καθώς και την ενεργοποίηση της σκέψης τους στη λήψη απόφασης και στη συμμετοχή σε δράσεις που αποβλέπουν στην αειφόρο ανάπτυξη της; .........

....... Με τους φίλους Τα παιδιά παίζουν σε παρέες. Συχνά οι παρέες γίνονται ομάδες δη­μιουργικής έκφρασης. Θυμάμαι αρκετά χρόνια πριν, στο χωριό ....., όλα τα παιδιά (καμιά εικοσαριά) ηλικίας 5-16 ετών-μαζί και τα δικά μου- που περνούσαν κάθε χρόνο το καλοκαίρι τους εκεί, είτε γιατί είχαν σπίτι είτε γιατί ήταν φιλοξενούμενα, σχημάτιζαν με δική τους πρωτοβουλία θεατρική ομάδα, ανέβαζαν αυτοσχέδια θεατρικά έργα, ζωγράφιζαν και έκαναν εκθέσεις ή διοργάνωναν μουσικές βραδιές, όπου έπαιζαν

ό,τι όργανα ήξεραν. Το συγκινητικό είναι ότι για την προετοιμασία όλων αυτών των εκδηλώσεων τηρούσαν με αυστηρότητα το πρόγραμμα: 4 η ώρα το μεσημέρι όλα μαζί συναντιόνταν σε κάποιο σπίτι. Κι όταν η συνάντηση ήταν στο δικό μας σπίτι, τα έβλεπα να «ξεφυτρώνουν» από δεξιά κι αριστερά, το ένα μετά το άλλο, να πηγαίνουν πίσω στον κήπο για να δουλέψουν, χωρίς να αφήνουν να «διαρρεύσει» στους μεγάλους τι ετοίμαζαν. Όταν τα πάντα ήταν έτοιμα, τότε μοίραζαν γουστόζικες χειρόγρα­φες προσκλήσεις, γέμιζαν τον κήπο κάποιου σπιτιού καρέκλες -που τις κουβαλούσαν μόνα τους απ' όλα τα σπίτια- αγόραζαν νερά και γλυκά τα οποία μας πρόσφεραν, και ένα από αυτά μας παρουσίαζε με σοβαρότητα το πρόγραμμα της εκδήλωσης - που πρέπει να πω ότι είχε και εισιτήριο εισόδου! .......

 

 

Το κείμενο είναι από το βιβλίο της κυρίας Παρασκευής Βασάλα από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.

Μια από τις πολλές ερωτήσεις δραστηριότητες του τετραδίου είναι και η παρακάτω:

ΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ

Μια παρέα φίλων σκέφτονται να επισκεφθούν τον τόπο σου. Σχεδιάζουν να μείνουν μία εβδομάδα. Θέλουν να γνωρίσουν τη φυσική και την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου σου και να γευτούν τα τοπικά προϊόντα, φαγητά και γλυκά. Σου ζητούν να τους προτείνεις χαρακτηριστικές διαδρομές και δραστηριότητες.

Σχεδίασε δύο διαδρομές και επίλεξε κατάλληλους σταθμούς: μία σε τόπους πολιτιστικού ενδιαφέροντος και μία σε τόπους οικολογικού ενδιαφέροντος. Φτιάξε έναν κατάλογο τοπικών φαγητών και γλυκών που θα μπορούσαν να γευτούν ή να αγοράσουν.

Τελευταία Ενημέρωση στις Τρίτη, 09 Ιούλιος 2013 19:55