• Μεγαλύτερο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Προκαθορισμένο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Μικρότερο μέγεθος γραμματοσειράς

Οι φύλακες των αχναριών

E-mail Εκτύπωση PDF



Σε πολλές περιοχές της χώρας μας υπάρχουν παραδόσεις που σχετίζονται με αχνάρια πάνω στους βράχους,

α)     Κοντά στην Άσέα Τριπόλεως είναι βαθύ ρέμα, οπού αναφέρεται μυθικό πήδημα από την μιαν άκρη του ρέματος ως την απέναντι. Ή τοποθεσία έχει το όνομα του Διγενή.

β)     Στο Πέταλο, βουνό της Άνδρου, στην κορφή του πάνω στο βράχο σώζονται τ' αχνάρια από το πέταλο του αλόγου του Χριστού, όταν κάποτε πέρασε ο Χριστός από εκεί.

γ)     Στο Κάστρο της Ώριας της Μέσα Μάνης είναι ένας ψηλός βράχος, απ' όπου ή βασιλοπούλα πήδησε κάτω στο γκρεμό, καβάλα στ' άλογο της. Στην άκρη του βράχου σώζεται το σημάδι από το πάτημα του αλόγου της. Το μέρος εκείνο ως τα σήμερα το λένε «το Χαλί τον Άλογου», (δηλ. το πέλμα, το αχνάρι του αλόγου)

 

Καταλήγει ο κ. Ρωμαίος ότι: Οι παραδόσεις αυτές ενισχύουν ακόμη περισσότερο το πόσο είναι συχνό και ιδιαίτερα αγαπητό στο λαό μας το θέμα του πηδήματος των ηρώων και τον βαθιού αχναριού τους που για σημάδι απομένει πάνω στη σκληρή πέτρα.

 

Και ο δικός  μας τόπος τα Βρυσικά δεν υπολείπονται σε θρύλους από παρόμοια χνάρια, με ήρωες απλούς ανθρώπους. (πόσο τυχερά είναι πράγματι τα παιδιά μας!)

Όλοι μας σχεδόν έχουμε περπατήσει πάνω στο Ζωντάν ή έχουμε ακούσει για της Μάρως τη βρύση, της Μάρως το σφοντύλι, του Τσιομπάνι την μπλή .

 

Στα νότια του λόφου, αναφέρει ο κύριος Γουρίδης στα λαογραφικά μας, θα βρει της , πέτρα στρογγυλή, ακτίνας 0.90 μ. με μια τρύπα στη κέντρο. Λίγο πιο κάτω θα σβήσει τη δίψα του με το δροσερό νερό της βρύσης της Μάρως και δίπλα θα μήνη σκεπτικός για αρκετή ώρα μπροστά στου Τσιομπάν’ την ‘μπλή. Του Τσιομπάν’ η ‘μπλή είναι μια επίπεδη πέτρα πάνω στην οποία φαίνεται καθαρά η πατημασιά (το ίχνος) του τσαρουχιού του τσιομπάνου και το σημάδι όπου στηρίχθηκε με τη γκλίτσα του. Λένε ότι ή πέτρα όταν πάτησε ο βοσκός ήταν μαλακιά και με το πέρασμα του χρόνου έγινε σκληρή. Η Μάρω και ο Τσιομπάνος ήταν ανδρόγυνο και ζούσαν με το μπλούκι τους (κοπάδι) κει πάνω. ......

 

Μια ομάδα παππούδων μας, δεν αρκέστηκε στη προφορική διάσωση και διάδοση των θρύλων μας, προχώρησαν πολύ περισσότερο ξεπερνώντας σε ενέργεια και φαντασία πολλούς δραστήριους πολιτιστικούς συλλόγους του τόπου μας.

Βάλθηκαν λοιπόν να εντοπίσουν όλα αυτά τα χαμένα από τον καιρό ‘πατήματα’, να τα καθαρίσουν, να τα σηματοδοτήσουν.

Η αρχή έγινε με του τσιομπάνι την μπλή. Θαμμένη για χρόνια, αλλά ευτυχώς όχι κατεστραμμένη, από τις μπουλντόζες του στρατού (να θυμίσουμε ότι το μέρος είναι πεδίο βολής) παρουσιάστηκε με καμάρι από τους ‘φύλακές μας’.

Επόμενος στόχος τους να εντοπίσουν τη Βρύση της Μάρως και αν ο Θεός τους έχει γερούς, όπως λένε, πάνε  για τα επόμενα. το σφοντύλι, τα ξτέλια, το γιατάκι του Πατσιόγλου.

 

Με προσωπική εργασία και δικά τους έξοδα, κατασκεύασαν κιόσκι σε αμφιθεατρική θέση στις παρυφές του βουνού των θρύλων, εμπλουτίζοντας ταυτόχρονα το ξέφωτο με ντόπια δενδρύλλια.

 

Εμείς, λένε, ακούσαμε πολλά από τους χωριανούς και τι δε μας έσυραν.

Δεν μας πειράζει όμως, θεωρούμε ότι κάνουμε το χρέος μας.

Μακάρι εσείς οι νεότεροι να συνεχίσετε και να τα κάνετε καλύτερα.

 

Πραγματικά είναι απόλαυση, να τους ακούει κανείς! Με τι ενδιαφέρον και τι ζήλο αφηγούνται τα βιώματα και τις εμπειρίες τους από το βουνό. Τις απορίες τους για το τι πραγματικά συνέβαινε τα πολύ παλιά χρόνια εδώ κι αν έχουν καμιά σχέση τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα με τους θρύλους. Κάποια στιγμή μάλιστα τέθηκε το ερώτημα, αν  υπάρχει κάποιος εξειδικευμένος στον τόπο μας, όπου θα μπορούσε να αξιολογήσει όλα τα παραπάνω σημάδια.

 

Θείο Γιάννη, θείο Μιχάλη, θείο Σωτήρη, θείο Τζιότζιο, σας ευχαριστώ που με ξεναγήσατε, στου τσιομπάνη την μπλη. Εύχομαι όταν με το καλό κάνετε την εξερεύνηση των υπολοίπων σημαδιών, να είμαι και εγώ μαζί σας.











Τελευταία Ενημέρωση στις Τετάρτη, 18 Μάιος 2011 22:15  
''Ζβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις κι ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον'' -Γιώργος Σεφέρης

ΕΙΚΟΝΕΣ

ΖΩΝΑΡΑΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ