• Μεγαλύτερο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Προκαθορισμένο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Μικρότερο μέγεθος γραμματοσειράς

Αύγουστος - Βρυσικά - Τρυγώνια

E-mail Εκτύπωση PDF



Πριν από τρεις μέρες δέχτηκα τηλεφώνημα από φίλο μου, μόνιμο κάτοικο του χωριού μας, που με πληροφόρησε τα παρακάτω:

"Φίλους, όλους ο μιράς, γύρου-γύρου απ΄ του χουριό είναι κατακίτρινους, ούλα τα χουράφια είναι σπαρμένα με φιγγάρια κι τα τρυγόνια λουϊρνούν αψλά μπλούκια-μπλούκια, μη χασουμιράς, τοίμασι του τφέκς κιέλα"

 

 

Αυτά μου είπε τηλεφωνικά ο καλός φίλος και ξύπνησαν μέσα μου το κυνηγητικό ένστικτο μαζί με αναμνήσεις πολλών χρόνων.



 

Φίλοι κυνηγοί, Θεσσαλονικείς Αθηναίοι και πάσης Ελλάδος, ο καιρός γαρ εγγύς όπως διαλαλεί και ένας  συμπαθέστατος τηλέ-βιβλιοπώλης. Τακτοποιήστε στα γρήγορα όπλα, φυσίγγια και στολές, ανεβάστε το δείκτη της όρεξης σας για κυνήγι, περιπέτειες και ανεμελιά στο ζενίθ και εμπρός, ξεκινάμε για το μεγάλο τρυγονοραντεβού μας στα Βρυσικά. Τι κι΄ αν δεν καταφέρουμε και φέτος να σκοτώσουμε ούτε ένα τρυγόνι, όπως άλλωστε και πέρυσι, Σίγουρα θα φάμε όσα ντόπια νόστιμα λουκάνικα θέλουμε, θα δροσιστούμε με δροσερά γλυκά καρπούζια και θα απολαύσουμε αξέχαστες βραδινές συνάξεις με ιστορίες από ντόπιους και ξένους κυνηγούς.

Αυτό το τηλεφώνημα ξεκλείδωσε τη μνήμη μου και βγήκαν στην επιφάνεια του μυαλού μου παλιές καλές θύμισες από τα υπέροχα εκείνα χρόνια που μαζί με τον αδερφό-φίλο μου Πολύκαρπο ερχόμασταν στο χωριό για κυνήγι. Πολλοί από σας γνωρίζετε τη μεγάλη φιλία που μας ένωνε αλλά και τη μεγάλη τρέλα που κουβαλούσαμε τότε. Με το που φτάναμε στο χωριό και εμφανιζόμασταν στο καφενείο του Γιαννακάκη, {Θεός σχωρέστον}, μετά από το καλωσόρισμα πολλοί από τους χωριανούς θαμώνες έφευγαν γρήγορα για τα σπίτια τους μουρμουρίζοντας: "Α!! ήρθαν κι φέτους Καρπός μι του Λάκη, ας πάνου σπίτι να σμάσου ταρνίθια"

 


Ο Πανάγαθος όμως νωρίς-νωρίς κάλεσε κοντά Του τον φίλο μου και εγώ έμεινα ορφανός, να ζω με τις αναμνήσεις μου.


-Λοιπόοοον!!!   όπως λέει και ο δευτεροανηψιός μου δικηγόρος Νέστωρ, θυμάμαι μια τέτοια εποχή έναν τέτοιο μήνα στα όμορφα εκείνα χρόνια, ο Πολύκαρπος πριν καλά-καλά μπει ο Αύγουστος ετοίμασε το βιβλιάριο θήρας, έβαλε σε ένα φάκελο το αντίτιμο και πριν τα δώσει σ΄ έναν από τους οδηγούς του σχολείου για να τα πάει στο σύλλογο για θεώρηση με πήρε τηλέφωνο και μου είπε:

"Φίλους, ετοίμασε την άδεια σου, σε λίγο θα περάσει από το μαγαζί σου ένας οδηγός μου να τη δώσεις για να την πάει για θεώρηση, παράδες μη του δώσεις το τακτοποίησα εγώ." Ήρθε ο υπάλληλος αλλά εγώ όσο κι΄ αν έψαξα άδεια δε βρήκα, ποιος ξέρει που την καταχώνιασα από την προηγούμενη κυνηγητική περίοδο. Ο Πολύκαρπος συγκροτημένος και επιμελής που ήταν φρόντιζε έγκαιρα για τα πάντα ενώ εγώ μια ζωή τσαπατσούλης, ανεύθυνος και άνθρωπος της τελευταίας στιγμής τον ανάγκαζα να με ξελασπώνει. Ο καιρός πέρασε και η μέρα έναρξης του κυνηγιού μας βρήκε στο χωριό πρωί-πρωί σε μια καλαμιά, σ΄ ένα "γιαμάτσι", κάπου στα "κρούδια". Το φορτηγάκι μου το είχα χώσει μέσα στη ρεματιά με τους μεσέδες και τα θράψα. Άξαφνα μπροστά μας, σε χωραφόδρομο και σε απόσταση πενήντα-εξήντα μέτρων εμφανίστηκε το τζιπ του δασαρχείου και βγήκαν δυο δασοφύλακες, ο ένας έβγαλε μια σφυρίχτρα και μας σφύριξε ενώ ο έτερος μας έκανε νοήματα να πάμε κοντά του, "ζλατανώντας" τα χέρια του. Τότε με ρωτάει ο φίλος μου:  "Την άδεια σου τη θεώρησες;"  "όχι" του απαντώ.

"Τόξερα ρε άχρηστε ότι θα τ΄ αστουχίεις, άντε τώρα να τρέχω να σε ξεπλέκω για να γλυτώσεις το ρεζιλίκι και να μη εκθέσεις και τον κουμπάρο σου τον Κύρο τον δασάρχη. Άκξι καλά τι θα σου πω και τι θα κάνουμι, εγώ θα αρχίσω να τρέχω γρήγορα προς το ποτάμι, εσύ θα μείνεις εδώ ακίνητος και μόλις δεις ότι δε σε προσέχουν θα πας στο αυτοκίνητο και θα φύγεις για το χωριό, θα τα πούμε στο καφενείο." Έτσι είπε ο Πολύκαρπος και αφού κρέμασε σταυρωτά το όπλο στον ώμο του άρχισε να τρέχει σαν να τον κυνηγούσαν. Οι δασικοί, μόλις τον είδαν άρχισαν και αυτοί να τρέχουν προς το μέρος του για να τον πιάσουν, εγώ βλέποντας ότι δεν ασχολούνται μαζί μου, ήρεμα πήγα στο αυτοκίνητο, έβαλα μπρος και κίνησα για το χωριό.

Μόλις είδε ο Πολύκαρπος ότι εγώ εξαφανίστηκα, σταμάτησε απότομα, οι θηροφύλακες τον πρόλαβαν και λαχανιασμένοι του λένε: "Νόμισες ότι θα μας ξεφύγεις ε!, δώσε την άδεια κυνηγιού και γρήγορα."  Ο Πολύκαρπος το διασκέδαζε, αργά-αργά έβγαλε από τη τσέπη του πουκάμισου την άδεια και τους την έχωσε στα μούτρα τους, Αυτοί τάχασαν όταν διαπίστωσαν ότι ο καταδιωκόμενος λαθροκυνηγός είχε άδεια θεωρημένη και ήταν καθ' όλα νόμιμος, την έβλεπαν και την ξανάβλεπαν μη πιστεύοντας τα μάτια τους.

"Αφού είχες άδεια γιατί έτρεχες σαν παλαβός και μπέρδεψες και μας να σε κυνηγάμε;" τον ρώτησε ένας από αυτούς.

"Α!  όλα κι' όλα δε θα με μαλώσετε τώρα επειδή έτρεχα, αυτό είναι δικός μου λογαριασμός κι' αν θέλετε να μάθετε έκανα τζόκινγκ". Τους απάντησε χαχανίζοντας.

Όλα καλά για μένα που την πήδηξα χάρις στον φίλο μου.

 Μεγάλε Πολύκαρπε, ήσουν τεράστιος και με δέκα στρέμματα μυαλό "καμπιάσιου."   

 

 

 

                                                                                                        ΘΕΟΦΙΛΟΣ

 

Τελευταία Ενημέρωση στις Πέμπτη, 22 Ιούλιος 2010 21:15  
''Ζβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις κι ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον'' -Γιώργος Σεφέρης

ΕΙΚΟΝΕΣ

ΖΩΝΑΡΑΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ