• Μεγαλύτερο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Προκαθορισμένο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Μικρότερο μέγεθος γραμματοσειράς

Πεντάλοφος Έβρου

E-mail Εκτύπωση PDF




Μια διανυκτέρευση στο καταφύγιο της Μπάρας του συλλόγου φυσιολατρών περιπατητών Πενταλόφου «Δρυμός», ανήμερα της παγκόσμιας ημέρας περιβάλλοντος (4-5 Ιουνίου).

Τυχαίο; Δε νομίζω!

 




Το καλωσόρισμα στο χωριό, περνώντας από το μπαξέ του συναδέρφου και φίλου Αργύρη με τις κερασιές.





Στο πατρικό σπίτι, στο κελάρι με τα κρασιά και το παλιό ξυλουργείο.





Στα χορταριασμένα σοκάκια, στα ‘πχάδια’, στην ερειπωμένη εκκλησία του εγκαταλελειμμένου (από το 1922) χωριού Γιαλιά, στη γραμμή των Ελληνο-Βουλγαρικών συνόρων.





Με υψόμετρο γύρω στα 600 μέτρα η θέα είναι καταπληκτική, ο Πεντάλοφος τα Πετρωτά, κάποια Βουλγάρικα χωριά φαίνονται πεντακάθαρα και όταν ο καιρός το επιτρέπει οι Μεταξάδες, το Μαυροκλήσι, η Ορεστιάδα, η Αδριανούπολη, το Σφίλιγκρατ.




Ο Κώστας, διοικητικό μέλος του συλλόγου είναι ήδη εκεί και μας κατατοπίζει σχετικά με τη διαμονή μας (γεννήτρια, ξύλα, σκεπάσματα).

Σε λίγο φτάνει και ο φίλος Αγγελής, εφοδιασμένος με ότι καλύτερο διαθέτει το κελάρι του.






Το πρωινό, αρκετά κρύο για καλοκαίρι, ιδανικό όμως για περπάτημα. Η Θρακιώτικη φύση αυτή την εποχή είναι υπέροχη. Το δάσος από μεσέδες, τσερνούκες, θραψιά, κρανιές είναι καταπράσινο και σφίζει από ζωή. Ένα ατελείωτο κελάηδημα πουλιών μας συνοδεύει σ’ όλη τη διαδρομή, τα δε αγριολούλουδα έχουν βάλει τα φανταχτερά τους, για να δελεάσουν κάθε λογής έντομο που υπάρχει στην περιοχή.





Ω Θρακιώτικη πανέμορφη φύση!!!





Τέσσερις ώρες περπάτημα σε ρέματα και σε πλαγιές, δεν μπορώ να πω, αλλά μας άνοιξαν την όρεξη. Πρώτη θέση στο τραπέζι και πάλι το Πενταλοφιώτικο κρασί.

(δεν υπάρχει σπίτι στον Πεντάλοφο χωρίς αμπέλι) Με το κρασί και τα μασάλια μεσημέριασε για τα καλά και η εκδρομή μας άρχισε να παίρνει την κατηφόρα. Μια στάση για χωνευτικό νερό στη βρύση της Μπάρας και ανάμεσα από μαντριά αλάνια και κελεμέδες φτάσαμε στο χωριό. Άλλη μια στάση στο σπίτι του Αγγελή για κεράσια, νοστιμότατο και το σπιτικό παγωτό της κυρίας Κούλας, πήραμε και μια καλάθα αυγά από την γιαγιά Γιάννου (μάνα του Αργύρη) και αποχαιρετήσαμε τον Πεντάλοφο.




Το όμορφο Θρακιώτικο περιβάλλον, η Θρακιώτικη φιλοξενία, ξεχωρίζουν εδώ. Είναι εντυπωσιακή όμως η αγάπη των Πενταλοφιωτών για τον τόπο τους.

Ζήλευα, θαρρώ, τον Αργύρη όταν μου έδειχνε το μπαξέ, το ξυλουργείο που δούλευε μικρός, το κελάρι με τα κρασιά.

Άρχισα να αισθάνομαι ‘ενοχές’ όταν με καμάρι μου περιέγραφε πως κατάφεραν οι χωριανοί του (με συλλογική και εθελοντική διάθεση) να μετατρέψουν το εγκαταλελειμμένο φυλάκιο σ’ αυτό το ζεστό και φιλόξενο καταφύγιο, στη διάθεση μάλιστα όλων των Φυσιολατρών του Κόσμου.

 


http://www.youtube.com/watch?v=X5jcJSeq-SA

Σεμνότυφος

 

αξίζει να δείτε:


http://www.vrisika.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=402:-2&catid=67:2010-02-07-17-50-01&Itemid=41

 

http://www.vrisika.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=352:2012-03-24-18-51-32&catid=39:histori&Itemid=41

 

Τελευταία Ενημέρωση στις Δευτέρα, 27 Ιανουάριος 2014 10:45  

«Να επιμένεις για τον τόπο,  στα  μικρά πράγματα, γιατί από αυτά απαρτίζονται τα μεγάλα.»

 

Σωτήρης Γεραλής

ΕΙΚΟΝΕΣ

ΖΩΝΑΡΑΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ