Ανέβασαν το αίμα τους ψηλά.
Πέρασε σιγά σιγά μέσα τους το χώμα.
Κανοναρχούσε στην αρχή
το έρεβος των ανθρώπων.
Η μαυρισμένη ψίχα τους.
Κι όσο βάθαινε η ρίζα
στο λασπωμένο χώμα
βρίσκανε ρυθμό οι κλειδώσεις
και χάραζε στο βλέμμα
λαμπερή και ανεξιχνίαστη
η θλίψη.
Ανέβασαν το αίμα τους ψηλά.
Για μια θωπεία.
Για μιαν αγάπη ακριτική.
Ν' αδειάσουν οι μαστοί οι στερημένοι
των λειμώνων και
ριζωμένη φτέρνα, νιώθοντας το χώμα,
ν' απαγκιάσει.
Κι ας έδειχναν οι Αγέλαστοι το ζόφο.
Που υπήρχε:
Στα χρυσοποίκιλτα σιρίτια
στην εξουσία του μαύρου σκήπτρου
και του λευκού γαντιού την εγκατάλειψη.
Στην ακοίμητη νύχτα της πλαστής Ανάγκης
καθώς ξεβάφουν οι καπνισμένες χλαίνες
των ωραίων Ανθυπολοχαγών.
Ανέβασαν το αίμα τους
για μια θωπεία.
Για το ζεστό το βλέμμα στη βρισιά.
Ανέβηκαν
όπως το αίμα
που αλωνίζει μες στο σώμα
τη σκουριά τόσων αιώνων
κελαρυστό λιωμένο ρόδι
τρέφοντας
αρρωστημένα μέλη που επανέρχονται
άσωτα τέκνα.
Είναι ένα μέρος από το βιβλίο ποίησης του κ. Σωτήρη Γεραλή ‘ΨΗΛΑ ΤΟ ΑΙΜΑ’
Μη ώς μύρια μέλλων ετη ζην.
το χρεών έπήρτηται’...
Μη συμπεριφέρεσαι
σαν να πρόκειται να ζήσεις χιλιάδες χρόνια.
Το μοιραίο έχει κιόλας γαντζωθεί πάνω σου...
Μάρκος Αυρήλιος,
Είς εαυτόν Δ', στ. 4.17
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Προοίμιον σελ. 11
Ενύπνιον 13
Είσοδος 15
Ψηλά το αίμα 21
Εντός ορίων 25
Πορεία 29
Το ταξίδι 39
Έξοδος 43
Επιστροφή 47
Επίλογος 53
Σε μήνυμά του ο Σωτήρης αναφέρει: … σας έχω αποστείλει ένα βιβλίο ποίησης αφιερωμένο στον σύλλογό σας, με τίτλο "Ψηλά το αίμα". Ο λόγος είναι ότι υπηρέτησα εκεί τη διετία 1979-1980 στο τάγμα 716 ΤΜΧ, και παρ' όλες τις δύσκολες στρατιωτικές συνθήκες, έχω από τον τόπο τις καλύτερες αναμνήσεις, τον οποίο επισκέπτομαι που και που….
Εγκάρδια
Σωτήρης Γεραλής
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.
Εκ μέρους της Προέδρου και όλων των συντοπιτών μας, τον ευχαριστώ για την αφιέρωση και τα καλά του λόγια προς τον τόπο μας!