Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας 21-3-09
Η 21η Μαρτίου έχει οριστεί ως η Παγκόσμια Ημέρα της Δασοπονίας. Η επέτειος έχει καθιερωθεί από χρόνια και συμπίπτει με τον ερχομό της Άνοιξης.
Οι λόγοι που συντρέχουν για να γίνει αναφορά στην Παγκόσμια Ημέρα της Δασοπονίας είναι οι εξής:
α) Η σημασία του δάσους στη ζωή μας.
β) Το μικρό ποσοστό δασοκάλυψης, που έχει η χώρα μας, μετά τις μεταπολεμικές μαζικές
αποδασώσεις, που πραγματοποιήθηκαν.
γ) Οι εκτεταμένες καταστροφές από πυρκαγιές και εμπρησμούς, που παρατηρούνται τις
τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα.
δ) Η ψυχρή λογική του κέρδους, που υιοθέτησαν κάποιες επαγγελματικές τάξεις ασχολούμενες με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, τη βιομηχανία, τον τουρισμό κ.ά.
ε) Η καταστροφή των δασών μας από διάφορους άλλους λόγους.
στ) Τα φαινόμενα αυτά πρέπει να καταπολεμηθούν από όλους μας και ιδιαίτερα από τη νέα
γενιά της Ελλάδας, που θα παραλάβει ως κληρονομιά ελάχιστα δάση.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(από Παναγιώτη)
Μεγάλη ημέρα, δυστυχώς όμως δε λογίζεται έτσι από τον ελληνικό λαό, ούτε και από την πολιτεία. Η μαζικές καταστροφές των δασών την περίοδο του μεσοπολέμου, η μαζική μετακίνηση προς τα βουνά για προστασία και παράλληλα αύξηση των γεωργικών και λιβαδικών εκτάσεων (με μείωση των δασικών), έχουν επιφέρει τα σημερινά αποτελέσματα στο φυσικό περιβάλλον της χώρας μας και όχι μόνο. Η κοινωνία, ο τρόπος διάρθρωσής της και η αστικοποίησή της είναι αποτέλεσμα όλων αυτών των παραγόντων. Τα δάση, εν ελέω, ρημάζονται, ασφυκτυούν και δεν έχουν μεγάλο χρόνο ζωής δίπλα στο νεοέλληνα, έρμαιο των παθών και επιπόλαιο, που προτιμά μεν ένα σπίτι στο δάσος μέσα, αλλά δεν ενδιαφέρεται για το πως θα υπάρχει αυτό.
Η πολιτεία, όχι μόνο δεν αντιστέκεται στην ανέλεη καταστροφή των δασών, αλλά μάλλον το επικροτεί. Παραδείγματα, το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (ΥΠΕΧΩΔΕ) που ενώ έχει 20 εκατομύρια ευρώ να διαθέσει για πραγματικες -όχι έργα αλλά- ανάσες ζωής στο φυσικό περιβάλλον με αναδασώσεις και ανάπτυξη των προστατευτικών υπηρεσιών του περιβάλλοντος, προτιμά να δώσει μόνο 2 εξ' αυτών σε αυτό το μέτρο και τα υπόλοιπα σε "περιβαλλοντικά έργα" -ο θεός να τα κάνει περιβαλλόντικα... Σα να μην είναι άξιο λόγου το δέντρο και το δάσος αλλά ο δρόμος, το φράγμα και η διαμόρφωση των πρανών των δρόμων και της εγνατίας οδού.
Τα δασαρχεία πάνε για κλείσιμο. Η δασική υπηρεσία κρατώντας χρόνια πολλά τα ηνία στην αντίσταση κατά των υπερμάχων του ΥΠΕΧΩΔΕ -που θα' πρεπε ΥΧΩΔΕ να λέγεται- έφτασε τα τωρινά της χρόνια στην πλήρη απαξίωση, ξεκινώντας τω "σωτήριω" έτος 1998 οπόταν η δασοπυρόσβεση δόθηκε εξ'ολοκλήρου στην πυροσβεστική υπηρεσία... Ο νόμος που ψηφίστηκε για τους φορείς διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών έπαψε να χρηματοδοτείται. Που θα δοθούν τα 20 εκατομύρια; Όχι πάντως εκεί που έχει ανάγκη το περιβάλλον, αλλά όπου η τσέπη μερικών.
Η κατάληξη;
Τα δάση, οι δασολόγοι, εγώ, θα αποτελέσουμε μέρος της ελληνικής ιστορίας.
Γιατί ο νεοέλληνας δεν ξέρει πλέον τί είναι το δέντρο και το δάσος, δεν ξέρει που οφείλεται η ζωή του -στο οξυγόνο, δεν τον ενδιαφέρει η αναψυχή, όσο μόνο τα 3ήμερα που μπορεί να βγεί από την πόλη, αλλά δεν θέλει να περπατήσει μεσα στο δάσος, να τον τσιμπίσουν κουνούπια. Θέλει να το βλέπει μονάχα, χιονισμένο ή όχι, να αναπνέει καθαρό αέρα και ας μην υπάρχει το δάσος, να δροσίζεται στον παχύ του ίσκιο, να δροσίζεται από τα σύννεφα που μπορεί να προκαλέσει ένα δάσος και ας μην υπάρχει, να, να, να...
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟ ΔΑΣΟΣ.
Κρίμα. Τη μισώ αυτή τη λέξη. Λένε πως τίποτα δεν είναι κρίμα. Κρίμα είναι να πεθαίνει ένα παιδί. Κρίμα να αφήνουμε το χρόνο να περνάει ανεκμετάλευτος. Κρίμα, κρίμα, κρίμα....
Το πιο κρίμα όμως όλων είναι, να καταστρέφουμε αυτά που με τόσο κόπο η φύση δημιούργησε και τόσο άμεσα εξαρτάται η ζωή μας...
Η ΖΩΗ ΜΑΣ...
Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ...